Όταν μια ψυχή δωρίζεται... σκέψεις εν όψει Χριστουγέννων
Σε λίγες ημέρες ο Νοέμβριος τελειώνει και έρχεται πια ο μήνας των Χριστουγέννων! Σε λίγες
ημέρες θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τα δώρα που θα δώσουμε στους αγαπημένους μας και
κυρίως στα παιδιά μας.
Σύνηθες είναι τα παιδιά να ζητούν σαν δώρο ένα ζωάκι. Οι γονείς θέλοντας να τα ευχαριστήσουν, και επειδή πιστεύουν ότι τα παιδιά τους θα γίνουν πιο υπεύθυνα
αναλαμβάνοντας κάποιες από τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται η συμβίωση με ένα κατοικίδιο το βρίσκουν μια καλή ιδέα. Είναι όμως μόνο αυτά τα κριτήρια για την απόκτηση ενός κατοικίδιου σαν δώρο;
Ναι, εν μέρει είναι. Όμως δεν αρκούν. Εκτός από τα παραπάνω, θα πρέπει η πρώτη μας σκέψη να είναι: Θέλουμε σαν γονείς (και οι δυο γονείς) να συμβιώσουμε για τα επόμενα 10-15 χρόνια με ένα κατοικίδιο με τις όποιες χαρές και δυσκολίες συνεπάγεται αυτή η συμβίωση; Θα είναι πια μέλος της οικογένειας μας, και σαν μέλος, θα υπολογίζεται σε όποια αλλαγή συμβεί στη ζωή μας. Όπως και με το παιδί μας!
Το να αποκτήσουμε ένα κατοικίδιο συνεπάγεται μια δέσμευση ζωής. Το ζωάκι μας ακόμα και όταν ενηλικιωθεί δεν θα γίνει ποτέ ανεξάρτητο. Η ευζωία του εξαρτάται μόνο από τους κηδεμόνες του. Μπορεί να ακούγεται βαρύγδουπο αλλά είναι η αλήθεια...
Είμαστε έτοιμοι σαν οικογένεια να αναλάβουμε κάθε υποχρέωση που συνεπάγεται η απόκτηση κατοικίδιου; (ιατρικά έξοδα, καλής ποιότητας τροφή, βόλτες κλπ) Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου το κουτάβι επιστρέφεται επειδή δάγκωσε/γρατζούνισε το παιδί στη διάρκεια του παιχνιδιού, ή έκανε τις ανάγκες του σε όλο το σπίτι. Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε οτιδήποτε μας ενοχλήσει, και να κάνουμε την υπέρβαση μας για να ασχοληθούμε υπεύθυνα με την εκπαίδευση του, επενδύοντας προσωπικό χρόνο αλλά και χρήματα;
Είναι συνηθισμένο, τα παιδιά μετά από λίγο καιρό να βαριούνται τα παιχνίδια τους. Τι θα συμβεί λοιπόν, όταν βαρεθούνε το κατοικίδιο-δώρο των γιορτών; Τι θα συμβεί όταν ξεθωριάσει η πρώτη χαρά της απόκτησης ενός γλυκού παιχνιδιάρικου κουταβιού που και ζημίες θα κάνει, και θα καταστρέψει έπιπλα, και θα γεμίσει τρίχες τα χαλιά, και θα κλαίει τα βράδια και θα μας
δεσμεύσει στις εξόδους μας ή στις διακοπές μας για πολλά πολλά χρόνια;
Επειδή λοιπόν τα ζωάκια δεν έχουν κάρτα αλλαγής, ας αποφασίσουμε με γνώμονα το αν θέλουμε και μπορούμε να εντάξουμε στη καθημερινότητα μας ένα κατοικίδιο με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Σαν ενήλικες και όχι επειδή μας το ζητά το παιδί μας για να παίζει. Η απόφαση πρέπει να είναι και των δυο γονιών. Το παιδί μπορεί να συναποφασίσει και ανάλογα με την ηλικία του να αναλάβει κάποιες από τις ευθύνες, όπως να πλένει τα μπολ φαγητού και νερού.
Αν λοιπόν είμαστε έτοιμοι να υιοθετήσουμε ένα κατοικίδιο, ας επισκεφτούμε κάποιο
καταφύγιο να δούμε από κοντά τα ζωάκια. Ας ρωτήσουμε φίλους και γνωστούς που έχουν
κατοικίδιο για να πληροφορηθούμε.
Κουταβάκια για υιοθεσία από το Φιλοζωικό Σωματείο Μαραθώνα
Ας αποφασίσουμε συνειδητά με σύνεση και συναίσθηση. Ας έχουμε αγάπη για αυτά τα
πλάσματα που μας κοιτάνε στα μάτια με λατρεία. Έχουν ψυχή και συναισθήματα. Δεν έχουμε
δικαίωμα να τα προδίδουμε.
Ας είναι αυτά τα Χριστούγεννα μια γιορτή αγάπης αλλά και σύνεσης!
Φιλοζωικό Σωματείο Μαραθώνα
