Το μονοπάτι των βελανιδιών {Μαραθώνια Μονοπάτια}
Έγινε ενημέρωση: 6 Απρ
Οι παρέες και τα κοινά όνειρα δημιουργούν πολλές φορές το μέλλον ενός τόπου. Μια τέτοια σπουδαία ιδέα ήταν η δημιουργία ενός μονοπατιού, στην περιοχή του Αγριλικιού και του Βρανά, κατάφυτου από βελανιδιές.
Ένα δώρο στις επόμενες γενιές που θα περπατούν κάτω από τον ίσκιο των πανέμορφων δένδρων, μια αρχή για την δημιουργία ενός δρυόδασους στις υπώρειες της Πεντέλης, μια αρχή για τη δημιουργία ενός ιερού δάσους με αρχή το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Βρανά.
Το Μοναστήρι κτισμένο στην άκρη της χαράδρας της Ραπεντώσας, είναι αναστημένο από τα ερείπια του, από το 1960 ως σήμερα, από την ακούραστη προσπάθεια των μοναχών που το κατοικούν.
Στο ψηλότερο μέρος του χώρου της Μονής, στέκει κολλημένο στο βράχο το Μεταβυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, με το καμπαναριό του, σημείο ορόσημο, να φαίνεται από πολλά χιλιόμετρα απόσταση.
Η θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου, πήγαινε στο παρελθόν, στα σπίτια ασθενών για να βοηθήσει στην ίαση τους. Οι παππούδες μας κι οι γονείς μας από τους οικισμούς της περιοχής του ορεινού όγκου της Πεντέλης, μας έχουν διηγηθεί τη δύναμη της εικόνας και δεν έχαναν την ευκαιρία την ημέρα της γιορτής της χάρης του, να επισκεφτούν την εκκλησία και να την προσκυνήσουν.
Την Κυριακή 07/04/2024 τα πρώτα δρυόδενδρα θα φυτευτούν από τους εθελοντές του We Love Marathon, σε χώρους ιδιοκτησίας της Μονής. Το όνειρο ξεκινά να γίνεται πραγματικότητα την προσεχή Κυριακή
Ας περπατήσουμε το μονοπάτι...
Σημείο εκκίνησης μας ο χώρος στάθμευσης έξω από την Μονή. Κατηφορίζουμε το χωματόδρομο, ακολουθώντας την υψηλή πέτρινη μάντρα του μοναστηριού ως το τέλος της. Σε λίγο η κλίση της διαδρομής αλλάζει, την ήπια ανηφόρα διαδέχεται η μεγάλη κλίση του εδάφους, με αρχή το σημείο κάτω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Κάνουμε τον σταυρό μας και ξεκινάμε το νεροφαγωμένο μονοπάτι.
Αριστερά μας έχουμε τη χαράδρα και τη ρεματιά της Ραπεντώσας και δεξιά μας τις καταπράσινες άκρες του λόφου Σκάρπα.
Θυμάρια, θρούμπια, ασφόδελοι, σπάρτα, λαδανιές, πευκάκια και πολύχρωμα αγριολούλουδα, μας συνοδεύουν σε κάθε μας βήμα.
Έχουμε φτάσει στο ψηλότερο σημείο του μονοπατιού, κατηφορίζουμε για λίγο βλέποντας στην κορυφή της χαράδρας το παλιό υδραγωγείο που έφερνε νερό στο Βρανά. Σε λίγο το μονοπάτι στενεύει, η κορυφή της Πεντέλης φαίνεται στο βάθος, σημάδι ότι πλησιάζουμε στο φράγμα και την κοιλάδα της Ραπεντώσας.
Δεξιά μας τα μικρά ανασχετικά φράγματα που κατασκευάστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, έχουν δημιουργήσει πίσω τους μικρούς κατάφυτους με πλατάνια παράδεισους.
Το μεγάλο φράγμα της Ραπεντώσας, που κατασκευάστηκε το 2004, εμφανίζεται μεγαλόπρεπες μπροστά μας, φράζοντας μας το δρόμο κι αναγκάζοντας μας να το παρακάμψουμε.
Περνάμε πίσω από το φράγμα, τσαλαβουτάμε για λίγο στο μικρό ρυάκι, που αφήνει το νερό της ρεματιάς της Ραπεντώσας να κυλά πάνω στα βράχια και να χάνεται στα έγκατα της γης. Έχουμε δεξιά μας την μικρή λίμνη με τους καλαμιώνες και τα βούρλα, μια μικρή λίμνη που το καλοκαίρι παίρνει ζωή από τις φωνές των βατράχων.
Λίγη ανηφορίτσα για να φτάσουμε στον τσιμεντόδρομο που οδηγεί στο φράγμα. Μόλις τον συναντήσουμε στρίβουμε δεξιά και σε μερικές δεκάδες μέτρα ξαναστρίβουμε αριστερά. Ο πλατύς δασικός δρόμος τραβερσάρει τις πλαγιές του Αγριλικιού. Ο δρόμος της επιστροφής αρχίζει.
Άγριες ορχιδέες, φριτιλάριες, ίριδες και αρωματικές άγριες λεβάντες γεμίζουν χρώματα τη ματιά μας και μας χαρίζουν την μαγεία της φύσης.
Περπατάμε στην απέναντι πλευρά της χαράδρας της Ραπεντώσας, για λίγο. Σταδιακά χάνεται από το οπτικό μας πεδίο. Ο δρόμος ανηφορικός το υψηλότερο σημείο της διαδρομής. Δεξιά μας ή κορυφή του Αγριλικιού, η Στρούγγιζα όπως την έχουν ονομάσει οι ντόπιοι, βραχώδης και δυσπρόσιτη, μας προκαλεί να την ανέβουμε. Άλλη φορά, όταν θα διευρύνουμε το μονοπάτι των βελανιδιών!
Ο φιδωτός χωματοπετρόδρομος κατηφορίζει προς την πεδιάδα του Μαραθώνα. Σε λίγο η χαράδρα είναι πάλι εμφανής, όπως επίσης η πεδιάδα κι ο όρμος του Μαραθώνα. Στο τέρμα τους σαν τείχος η χερσόνησος της Κυνόσουρας και στο βάθος η Εύβοια.
Το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου εμφανίζεται απέναντι μας στην άλλη άκρη της χαράδρας, σημάδι ότι η διαδρομή μας πλησιάζει στο τέλος της.
Φτάνουμε στο παλιότερο δάσος της περιοχής. Ευτυχώς για όλους μας γλύτωσε από τις πυρκαγιές του 1998 και του 2009, δίνοντας μας την χαρά να περπατάμε στην σκιά των δένδρων του.
Στο τέλος του δάσους και στο τέλος της διαδρομής μας μας περιμένει το Μεταβυζαντινό ξωκκλήσι του Αγίου Δημητρίου. Ξαποσταίνουμε για λίγο στον περίβολο του αναπολώντας τις εικόνες που αφειδώς μας χάρισε η φύση του Βρανά και της Ραπεντώσας.
Οραματιζόμαστε σε μερικά χρόνια όλη την διαδρομή κατάφυτη από βελανιδιές και τις επεκτάσεις του μονοπατιού σε όλη την περιοχή του ορεινού όγκου της Πεντέλης. Οραματιζόμαστε μια Πεντέλη γεμάτη δρυοδάση και μονοπάτια, γεμάτη πεζοπόρους!
Περικλής Θ. Βυλτανιώτης
Οδηγός Βουνού
Μαραθώνια Μονοπάτια
