Ελλάδα - Ναρκωτικά | Μια διαφορετική έκθεση - Εκθεσιακό Κέντρο Βασίλης Ρώτας
Δυο βδομάδες πριν, έλαβε χώρα στο πολιτιστικό κέντρο «Βασίλης Ρώτας», η έκθεση αφίσας «Έλλαδα-Ναρκωτικά».
Το Ελληνικό Κέντρο Αφίσας, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του κ.Μανόλη Αναστόπουλου, ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, με αφίσες από το τη δυτική Ευρώπη για τον αντιδικτατωρικό αγώνα, με έδρα το Εργαστήρι Τέχνης (Χάριτος 38) στο Κολωνάκι. Με την πάροδο των χρόνων, η συλλογή εμπλουτίστηκε με αφίσες σχετικά με το περιβάλλον, τον πολιτισμό (θέατρο- κινηματογράφος), τη γυναίκα. Επιπροσθέτως, συγκεντρώθηκαν αυτοκόλλητα, φωτογραφίες, μπροσούρες και στάμπες, που συμπλήρωσαν την ήδη μεγάλη συλλογή (περί τα 30.000 κομμάτια). Παράλληλα, συνεργάζεται με την τοπική αυτοδιοίκηση, καθώς και με Ελληνικά και Ευρωπαϊκά μουσεία.
Στόχος του Ελληνικού Κέντρου Αφίσας, είναι να δημιουργεί θεματικές εκθέσεις, τόσο πολιτιστικού, όσο και πολιτισμικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος.
Η έκθεση αφίσας «Έλλάδα-Ναρκωτικά» εξιστορεί την πορεία των δράσεων κατά των ναρκωτικών στη Ελλάδα, τις τελευταίες 4 δεκαετίες. Το έντυπο και φωτογραφικό υλικό ήταν τεράστιο. Είδαμε αφίσες από μεγάλες καμπάνιες, μέχρι τις πιο απλές ένα σκίτσο μια φράση «όχι στα ναρκωτικά».
«Δε μπορώ δε μπορώ, δε μπορώ να τη βρω με κομπιούτερ και με κουμπάκια. New wave, jazz, rock, sex-drugs-rock ‘n’ roll, με τζατζίκι και με σουβλάκια». Δεν ξέρω αν ταιριάζει, αλλά ήθελα να κάνω μια μνεία στον μεγάλο Τζίμη Πανούση, που τόσο εύστοχα έθιγε τα κοινωνικά ζητήματα με το μοναδικό του τρόπο.
Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικός ή συντηρητικός, αλλά θεωρώ πως δε δίνουμε τη δέουσα προσοχή στο θέμα των ναρκωτικών σήμερα, σε σχέση με τότε. Τότε ήταν μόδα, οπότε υπήρχαν και περισσότεροι πολέμιοι της κατάρας αυτής. Σήμερα δυστυχώς, έχουν περάσει στην καθημερινότητα μας. Δε μιλάω για τα ελαφριά. Αυτά, απ’ όποιο στενό κι αν περάσεις τα μυρίζεις, μιας και οι πυκνοί καπνοί, αιωρούνται στην ατμόσφαιρα. Μιλάω για τα βαριά.
Μπορεί να μεγάλωσα Νέα Μάκρη, όμως τα τελευταία 2 χρόνια, ζω και εργάζομαι στην Αθήνα, όπου η κατάσταση είναι τραγική, μιας και οι τοξικομανείς, σκιές πια των εαυτών τους, τριγυρνάνε σα φαντάσματα στους δρόμους του κέντρου.
Όχι πως ο τόπος μας είναι καθαρός. Ξέρουμε ποιοι και που κάνουν αυτές τις δουλειές. Επειδή όμως δε μου πάει το μπλε χρώμα, ούτε το τσιμέντο στα πόδια, καθώς επίσης το λιμάνι της Μάκρης δεν είναι και πολύ καθαρό, δε θα επεκταθώ. Αν δεν ενωθούμε, δε θα νικήσουμε.
Δεν ξέρω αν φταίει η πολιτεία ή εμείς οι ίδιοι. Λένε πως αν δεν πάθεις δε θα μάθεις. Πρέπει όμως να πάθουμε; Όχι. Πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε απέναντι σε αυτό το θέμα, και να σταθούμε πλάι σε όσους μας έχουν ανάγκη. Και καλό είναι να στηρίζουμε τα άτομα που έχουν περάσει μέσα από αυτή την κόλαση, και κάνουν ξανά τα βήματα τους στη ζωή.
Η έκθεση αυτή με ταρακούνησε, και με έκανε να σκεφτώ και να πω πράγματα που μπορεί όλοι να έχουμε στο νου μας, αλλά τα αφήνουμε να κάθονται στη γωνιά τους, γιατί «συμβαίνουν κι αυτά» ή «έτσι είναι η ζωή». Είναι όμως καιρός να υπάρξει μια ουσιαστική κινητοποίηση από την πολιτεία, και να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό. Παρακαλώ.
Όμως δε γίνεται να τα βάζουμε όλα σε ένα σακούλι. Γνωρίζουμε καλά και τα πλεονεκτήματα ουσιών όπως η κάνναβη, αλλά θεωρώ πως υπάρχει ημιμάθεια, ίσως και αμάθεια σε αυτόν τον τομέα. Κι αυτό δυστυχώς, γιατί στην Ελλάδα του 2021, τα ναρκωτικά, όπως και το σεξ, αποτελούν ακόμα θέματα ταμπού, με αποτελέσματα που γνωρίζεις καλά.
Κλείνοντας, ελπίζω και προτρέπω τους φορείς, να οργανώσουν κι άλλες παρόμοιες εκθέσεις, με τόσο κοινωνικό χαρακτήρα, όχι μόνο στην τοπική κοινωνία, αλλά και μεγαλύτερου βεληνεκούς.
Τα λέμε.
Ευρυγένης
Στο ημερολόγιο του WLM, μπορείς να βρεις πληροφορίες για όλες τις εκθέσεις που γίνονται στο δήμο μας >> https://www.welovemarathon.gr/exodos
Comments