Το μαύρο που άφησε πίσω της η πυρκαγιά του 2024 στην Αττική γίνεται κιόλας πράσινο! {εικόνες πριν & μετά}
- Περικλής Θ. Βυλτανιώτης
- 3 Οκτ
- διαβάστηκε 3 λεπτά
Ήταν 11 Αυγούστου του 2024, όταν η καταστροφή με την μορφή της φωτιάς χτύπησε ξανά την πολύπαθη Αττική. Όλα ξεκίνησαν στον Βαρνάβα και τελείωσαν στις 13 Αυγούστου…στα Βριλήσσια…ίσως γιατί η φωτιά δεν είχε κάτι άλλο να κάψει…Στο πέρασμά της άφησε μόνο αποκαΐδια, σε μια τεράστια έκταση όπως φαίνεται στην κατωτέρω φωτογραφία από το Google Maps.
Μέσα σε τρεις ημέρες ο παράδεισος που ξέχνιαστα περπατούσαμε, έγινε κόλαση. Η φύση που τόσο λατρέψαμε έπαψε να υπάρχει. Τόσο μεγάλη ήταν η μανία της φωτιάς που έκαψε ως και τις ρίζες των δεντρων και των θάμνων. Δεν σεβάστηκε ούτε το μεταβυζαντινό εκκλησάκι των Δώδεκα Αποστόλων στον Οινόη, ούτε τον περίβολο του Φράγματος της Τεχνητής Λίμνης του Μαραθώνα. Τα λευκά Πεντελικά μάρμαρα της επένδυσης του φράγματος, μαύρισαν κι αυτά όπως κι οι ψυχές μας.
Η ρεματιά του Βαρνάβα με την αέναη ροή νερού, τις δεκάδες αποχρώσεις του πράσινου έγινε σκιά του εαυτού της. Το ίδιο κι η ρεματιά της Ραπεντώσας. Όσο για το φαράγγι που κινείται ο ποταμός Χάραδρος, η ζωή φάνηκε να σταματά στις 13 Αυγούστου του 2024.
Η φωτιά έφτασε στις όχθες των ρεμάτων και των ποταμών κι εκεί έσβησε, αφανίζοντας κάθε είδος χλωρίδας και πανίδας στο πέρασμά της.
Το Πουρίθι, το Βιλιατζίκι, η Σοντιλέζα, η Λιοφατέσα, το Κοτρώνι, η Σκληρά, το Πυργάρι, η Κοδρέσα, το Χώνι, ο Παναρίτης, τα Βίλια, η Βρεντού, η Λάκκα Μπούρζι, η Σκάρπα, το Αγριλίκι, ο Καλλίγιαννης, το Μικρό Αγριλίκι, η Μικρή και η Μεγάλη Μαυρηνόρα, μαύρισαν για άλλη μια φορά…
Περιοχές που περπατήσαμε, ανεβήκαμε, κατεβήκαμε τα μονοπάτια τους και τους δασικούς τους δρόμους, ρεματιές που δρασκελήσαμε δεκάδες φορές από την μια κοίτη στην άλλη, άλλαξαν εικόνα μέσα σε τρεις μέρες. Κοιτάζουμε τις φωτογραφίες τους και νομίζουμε ότι βρισκόμαστε σ’ έναν άλλο κόσμο.
Πέρασαν όμως 13 μήνες και τα πάντα άλλαξαν. Μια δύναμη ζωής ξεπήδησε μέσα από την κόλαση που άφησε η φωτιά πίσω της. Μέσα απ’ αποκαϊδια άρχισαν δειλά δειλά να ξεπετάγονται νέοι βλαστοί.
Τα πλατάνια κι οι βελανιδιές πρωτεργάτες της αναγέννησης φυλλώσανε όπου δεν τα άγγιξε η φωτιά. Οι πικροδάφνες, οι λυγαριές, οι κουμαριές, τα σχίνα, οι αγριελιές και τα πουρνάρια καλύπτουν με τα νέα τους κλαδιά, που ξεπετάγονται από τις ρίζες τους, τους μαύρους κορμούς τους.
Λαδανιές, θυμάρια, θρούμπια, ρείκια, κισσοί, βάτα, κρεμμύδες, λουλούδια και πόες, όλη η χλωρίδα της καμμένης περιοχής αναγεννάται με μια απίστευτη δύναμη, με μια απίστευτη ταχύτητα. Παλεύει να κερδίσει τον χαμένο χρόνο, αυτόν που της στέρησε η αδυναμία του ανθρώπου να την προστατέψει.
Ανάμεσα σε όλα αυτά τα νιόφυτα φυτρώνουν μικρά πεύκα, εμφανίζονται δίπλα στους νεκρούς κορμούς των προγόνων τους και δίνουν ελπίδα για την δημιουργία ενός νέου δάσους.
Οι λιμνούλες στη ρεματιά του Βαρνάβα είναι γεμάτες με μικρά ψάρια. Χελώνες και σαύρες κινούνται ξανά γύρω μας. Τα γεράκια ξαναφτιάχνουν τις φωλιές τους στους ψηλούς βράχους και λικνίζονται στον ουρανό. Λαγοί, αλεπούδες, ασβοί, αγριογούρουνα, ακόμη και λύκοι και τσακάλια κάνουν την εμφάνισή τους στις καμένες περιοχές. Τα αγριοπούλια κρύβονται και πάλι στις καλαμιές της λίμνης, όταν δεν κολυμπούν στα νερά της. Χιλιάδες έντομα παντού. Οι ήχοι των φωνών των ζώων και των πτηνών ξανακούγονται στο ταλαιπωρημένο περιβάλλον του τόπου μας.
Ο τόπος πρασινίζει απ’ άκρη σ’ άκρη. Όλος αυτός ο οργασμός της φύσης καλύπτει τα πάντα. Σε πολλά σημεία αφανίζει τα μονοπάτια και τις γιδόστρατες, κλείνει τις προσβάσεις στις κοίτες των ρεματιών και των χειμάρρων, δυσκολεύει ή απαγορεύει την προσβασιμότητα των πεζοπόρων.
Τώρα είναι η ευκαιρία να οριοθετήσουμε και να σηματοδοτήσουμε τα μονοπάτια του τόπου μας για να τα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Είναι ώρα ευθύνης και ώρα δράσεων για όλους μας!
Για το We Love Marathon
Περικλής Θ. Βυλτανιώτης
Συνοδός Βουνού των Μαραθώνιων Μονοπατιών
Σχόλια