Στρατής Χατζησταματίου: Από τη Νέα Μάκρη στο «Σασμό» και την Επίδαυρο
Ο Στρατής Χατζησταματίου είναι νέος, ωραίος (;), ταλαντούχος και επιτυχημένος.
Είναι ένα τετραπέρατο παιδί από τη Νέα Μάκρη, με εξαιρετικό χιούμορ (δηλαδή καμένο σαν το δικό μου), και πλέον γνωστός στο πανελλήνιο μέσα από τη επιτυχημένη σειρά του Alpha, «Σασμός».
Κάπου ανάμεσα στις πρόβες και τα γυρίσματα, τον έπιασα από τη μύτη (όχι επειδή είναι μεγάλη-απλά το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται) και κάναμε μια ωραία συζήτηση.
Κυρίες και κύριοι! Υποδεχτείτε τον μοναδικό Στρατή Χατζησταματίιιιουυυυυυ!
Πες μας ποιος είναι ο Στρατής. Όχι αυτός της τηλεόρασης και του θεάτρου. Ο
Στρατής της γειτονιάς της Νέας Μάκρης. Ο Στρατής που αν τον ρωτήσεις «Τι κάνει ένας τύπος με έναν κεφτέ στο κεφάλι;», θα σου απαντήσει «Κέφτεται!»
Χαχα νομίζω είσαι ο πλέον κατάλληλος για τέτοιες απαντήσεις κι εσύ. Δύσκολη ερώτηση που μάλλον πρέπει να την κάνεις σε δικούς μου ανθρώπους, αλλά επί τη ευκαιρία της διατύπωσης που χρησιμοποιείς, θεωρώ ότι σίγουρα υπάρχει μέσα
μου ένας συνδυασμός του ορθολογικού με το σουρρεαλιστικό, ανάλογα τη στιγμή και τη συγκυρία και όχι πάντα στην ιδανικότερη αναλογία μεταξύ τους.
Είχες πάντα το μικρόβιο του θεάτρου στον οργανισμό σου;
Είχα κάποια βασικά συμπτώματα που ήταν σημάδι ότι μάλλον κάτι είχα κολλήσει. Μια μεγάλη αγάπη για το παιχνίδι και τις ωραίες ιστορίες που δεν έφευγε όσο και να περνούσε ο καιρός.
Πότε έκανες τα πρώτα σου βήματα στην υποκριτική;
Ασχολήθηκα από πολύ μικρός με το θεατρικό παιχνίδι και το ερασιτεχνικό θέατρο.
Ήταν οι 3-4 ώρες που περίμενα όλη την εβδομάδα για να έρθουν. Εκεί κατάλαβα
ότι μέσα από αυτήν την τέχνη μπορεί να γεννηθεί ένας χώρος κοινωνικοποίησης,
όπου ένιωθα ολόκληρος.
Ξέρω πως οι πανελλαδικές σε «έριξαν» στη Νομική Σχολή Αθηνών. Πως κατάφερνες να συνδυάζεις το ερασιτεχνικό θέατρο με το διάβασμα;
Στην προετοιμασία για τις πανελλήνιες δεν το κατάφερα να το συνδυάσω. Και
ακριβώς στην έλλειψή του συνειδητοποίησα πιο βαθιά από ποτέ πόσο σημαντική
ήταν η ενασχόλησή μου με αυτό.
Αν θυμάμαι καλά, μπήκες στο Εθνικό Θέατρο με τη 2η προσπάθεια σου. Ήταν
όνειρο ζωής; Πόσες ευκαιρίες θα έδινες στον εαυτό σου για να τα καταφέρεις και
αν δεν τα κατάφερνες, θα στρεφόσουν σε κάποια άλλη δραματική σχολή;
Ήταν ένας υψηλός στόχος, δεδομένης της δυσκολίας εισαγωγής. Θα έδινα ευκαιρίες αν δεν τα κατάφερνα μέχρι να εξαντλήσω το ηλικιακό όριο. Δεν ξέρω βέβαια αν θα απογοητευόμουν και πως θα επιδρούσε αυτό πάνω μου, γιατί αυτό είναι το μεγάλο σαράκι. Αν και τη χρονιά που πέρασα δεν έδωσα σε άλλη δραματική σχολή, αν δεν τα κατάφερνα σίγουρα θα δοκίμαζα και αλλού. Δε θεωρώ ότι τις σπουδές τις χαρακτηρίζει το όνομα της Σχολής, αλλά η εκπαιδευτική διαδικασία.
Και με τη Νομική τι γίνεται;
Πήρα πτυχίο. Δεν έχω ορκιστεί ακόμα αλλά πέρασα το τελευταίο μάθημα που χρωστούσα. Θα ήθελα αν βρω το χρόνο κάποια στιγμή να κάνω και άσκηση, θεωρώ ότι θα είχε ενδιαφέρον.
Πότε βγήκες στη σκηνή ως επαγγελματίας;
Η πρώτη μου δουλειά ήταν στην κωμωδία «Βρε καλώς τους» στο θέατρο Βρετάνια
και μετά ήρθε ο κορωνοϊός.
Και μετά από αυτό;
Μετά το πρώτο lockdown συμμετείχα στην παράσταση «Πιστεύω στους
Μονόκερους» σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου στην Παιδική Σκηνή του Εθνικού
Θεάτρου. Και μετά ήρθε το δεύτερο lockdown...
Γενικά από κορωνοτύχη πας καλα!
Σε είδαμε στην τηλεόραση, ή τουλάχιστον σε παρατηρήσαμε πρώτη φορά, μέσα
από τη σειρά φαινόμενο «Άγριες Μέλισσες». Πως ήταν η πρώτη "βαριά" εμπειρία στο γυαλί;
Ήταν απίθανη εμπειρία. Συμμετείχα σε ένα flash back που είχε τη δική του αυτοτέλεια μέσα στην ιστορία κι έτσι ήταν σα να είμαι σε ταινία μικρού μήκους. Ήταν πολύ φροντισμένη δουλειά καλλιτεχνικά – όπως είναι γενικά αυτή η σειρά-, πράγμα πολύ δύσκολο δεδομένων των χρονικών απαιτήσεων που έχει μια καθημερινή σειρά.
Και πλέον είσαι ο Μανόλης του Σασμού. Τι κοινά έχεις με εκείνον;
Υπάρχουν σίγουρα πράγματα που μοιραζόμαστε με το Μανόλη, αν και φυσικά ο Μανόλης είναι μια ακροποιημένη εκδοχή αυτών, λόγω και του ιδιαίτερου χαρακτήρα του και των γεγονότων που έχει βιώσει. Θεωρώ ότι κι εγώ αντιμετωπίζω τις νέες καταστάσεις και αλλαγές αρχικά με μια συστολή και ίσως με περισσότερη σκέψη απ’ όση πραγματικά χρειάζεται. Αυτό αν οξυνθεί όπως συμβαίνει στο Μανόλη, είναι βάσανο.
Πως είναι η καθημερινότητα σου πλεόν; Στο δρόμο, στο Instagram;
Αντιλαμβάνομαι πως οι απαιτήσεις τον θαυμαστών, τώρα που τα social media κυριαρχούν, είναι μεγάλες.
Εντάξει, τα φαντάζεσαι τα πράγματα πιο διογκωμένα απ’ ό,τι πραγματικά είναι.
Σίγουρα μπαίνω στη διαδικασία να διαχειριστώ μια αναγνωρισιμότητα η οποία όμως είναι σε πολύ λογικά πλαίσια. Είναι πολύ όμορφο όταν μου μιλάει κάποιος στο δρόμο και βλέπω πόσο ταυτίζεται ο κόσμος με τη σειρά. Τα social media όπως πολύ καλά ξέρεις είναι ένα πολύ αντιφατικό τοπίο. Πάντως είναι ένας χώρος από
τον οποίο μπορείς να βγάλεις πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα για το επίπεδό μας ως κοινό και ως κοινωνία. Άλλα πολύ ελπιδοφόρα και άλλα σοκαριστικά.
Θέατρο προλαβαίνεις να πηγαίνεις; Έχεις ξεχωρίσει κάποια παράσταση;
Από τις παραστάσεις που είδα φέτος ξεχωρίζω το «Ο εχθρός της τάξης» του Nigel
Williams σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη.
Σε καμιά παράσταση θα σε δούμε το καλοκαίρι; Όχι τίποτε άλλο, αλλά θέλω να κανονίσουμε και συνέντευξη στο welovetheater.gr
Θα είμαι ο Αίμων στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις που θα συμμετάσχει στο φετινό Φεστιβάλ Επιδαύρου και θα κάνει και περιοδεία αυτό το καλοκαίρι. Και η χαρά μου είναι μεγάλη. Το έργο αποτελείται από έναν εξαιρετικό θίασο, την Έλλη Τρίγγου, το Βασίλη Μπισμπίκη, τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, το
Γιώργο Παπαγεωργίου, τη Δανάη Μιχαλάκη, το Χρήστο Σαπουντζή, τον Κώστα Κορωναίο, τη Μαρίνα Αργυρίδου, τον Τάσο Σωτηράκη, το Γιάννη Μαστρογιάννη και τον Περικλή Σιούντα.
Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω πολύ τον Στρατή, και να πω ένα πράγμα:
Ένα πράγμα!
Ορίστε, το είπα.
Οκ, κι άλλο ένα.
Να περιμένετε πολλά από τον νεαρό κύριο Χατζησταματίου. Το μέλλον του προβλέπεται υπέρλαμπρο!
Φωτογραφίες: Instagram @chatzista_s