Παγκόσμια ημέρα Ποίησης | To ποίημα "Οι Σειρήνες του Πολέμου"
Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι' αυτό.
Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά.
Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Εμείς για αυτή τη μέρα αυτή, διαλέξαμε και σας παρουσιάζουμε το επίκαιρο ποίημα "Οι Σειρήνες του Πολέμου" της ποιήτριας και κατοίκου Γραμματικού, Ευαγγελίας Φύτρου - Παρώνη (Σαντοριναίου).
Οι Σειρήνες του Πολέμου
Όταν αρχίζουν οι σειρήνες του πολέμου
σταματούν να κελαηδούν τ' αηδόνια, ν' ανθίζουν οι αγροί,
να σκαρφαλώνουν τα παιδιά στα κλώνια, να πέφτουν οι καρποί στη γη.
Τα μάτια όλων γεμίζουν με αγωνία, τρόμο και "γιατί;"
με μίσος και οργή.
Όταν αρχίζουν οι σειρήνες του πολέμου
σταματούν να δουλεύουν τα ρολόγια, παύουν όλοι οι παλμοί
οι ώρες γίνονται αιώνες, οι χώρες κι οι λαοι
ερείπια και σπαραγμοί.
Όταν σταματήσουν οι σειρήνες του πολέμου
οι ευαίσθητοι επιζώντες γίνονται ποιητές
κι οι υπόλοιποι τραγουδιστές.
Όλοι μαζί υμνούν και τραγουδούν την Άνοιξη και τη Βροχή
του Ήλιου την Ανατολή.
Όταν σταματήσουν οι σειρήνες του πολέμου
αρχίζουν να κελαηδούν ξανά τ' αηδόνια και να ανθίζουν οι αγροί.
Μεγάλοι και μικροί ευλογούν το σπιτικό ζεστό φαΐ
και της ειρήνης το γλυκό ψωμί.
Όταν σταματήσουν οι σειρήνες του πολέμου...
ας ήταν να μην άρχιζαν ποτέ.
Το ποίημα είχε παρουσιαστεί στο 3ο Φεστιβάλ ποίησης Θεσσαλονίκης με θέμα: Πόλεμος και Ειρήνη.
Πηγή: sansimera .gr