Πεζοπορώντας στον παράδεισο του Σχινιά! | Μαραθώνια Μονοπάτια
Έγινε ενημέρωση: 15 Μαρ
Στις 03/07/2000 με το ΦΕΚ 395/Δ’ «Χαρακτηρισμός χερσαίων και θαλάσσιων περιοχών του Σχοινιά – Μαραθώνα Αττικής ως Εθνικού Πάρκου» ιδρύθηκε με Προεδρικό Διάταγμα το Εθνικό Πάρκο Σχοινιά Μαραθώνα. Αποτελεί ένα εξαιρετικό φυσικό τοπίο έκτασης 13.840 στρεμμάτων, συμπεριλαμβανομένου του θαλάσσιου χώρου και αποτελείται από την υγροτοπική περιοχή Μέγα Έλος, τη λοφώδη χερσόνησο της Κυνόσουρας, το λόφο της Δρακονέρας, την περιοχή του δάσους με τις κουκουναριές και τη χαλέπιο πεύκη, την περιοχή της Μακαρίας Πηγής, τον όρμο του Μαραθώνα, το Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο και την περιοχή αναψυχής, τουρισμού και κατοικίας.
Πέρασαν σχεδόν 24 χρόνια από τότε κι ο Βάλτος, όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν οι ντόπιοι και το Πευκοδάσος του Σχινιά, ψάχνουν ακόμη την ταυτότητά τους. Για εμάς τους πεζοπόρους είναι ένας μικρός παράδεισος, που αλλάζει συνεχώς μορφή και σε προκαλεί να τον περπατήσεις κάθε εποχή του χρόνου, με κάθε είδους καιρικές συνθήκες!
Εκεί που οι Πέρσες το 490 π.Χ. αγκυροβόλησαν τα πλοία τους και μετά την ήττα τους στη μάχη του Μαραθώνα, αφήσαν πίσω τους χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες, οπλισμό και λάφυρα στην άτακτη φυγή τους, έχει φυτρώσει ένα πανέμορφο πευκοδάσος κουκουναριάς, ένα από τα τρία που έχουν απομείνει στην Ελλάδα. Εκεί θα περπατήσουμε σήμερα!
Η Πεζοπορία
Αφήνουμε τα αυτοκίνητά μας στον ασφαλή χώρο στάθμευσης του Ολυμπιακού Κωπηλατοδρομίου. Καλημερίζουμε τους φύλακες της εισόδου, φτάνουμε στην γέφυρα που ενώνει τα δύο κανάλια, ρίχνουμε μια ματιά στις δεκάδες φαλαρίδες, που κολυμπούν ανέμελες έχοντας κάνει μόνιμη κατοικία το χώρο κι αν είμαστε τυχεροί θα δούμε κάποιο νερόφιδο να γλιστρά στην επιφάνεια του νερού ή κάποιο μεγάλο ψάρι που κολυμπά κάτω από τα διαφανή σμαραγδένια νερά.
Έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμαστε σ’ έναν προστατευόμενο για την πανίδα χώρο, ξεκινάμε την πεζοπορία μας, για να βιώσουμε και την χλωρίδα του. Φτάνουμε στην διασταύρωση με τη Λεωφόρο Σχινιά, περνάμε προσεκτικά απέναντι και συνεχίζουμε τον χωματόδρομο πλάι στο κανάλι απορροής υδάτων. Από την άλλη μεριά του καναλιού στέκουν εγκαταλειμμένες οι εγκαταστάσεις του παλιού πεδίου βολής.
Φτάνουμε στην εκβολή του καναλιού. Το νερό παύει να κρύβεται ανάμεσα στις καλαμιές και είναι πλέον εμφανές. Δημιουργεί ένα μικρό ποτάμι συνεχούς ροής που οδηγεί το γλυκό νερό στη θάλασσα. Ανάλογα με τον καιρό η αμμουδερή παραλία αλλάζει μορφή, σύμφωνα με τα «εμπόδια» που βρίσκει το νερό στην έξοδό του προς τη θάλασσα!
Κινούμαστε στην αμμουδερή παραλία έως ότου περάσουμε όλη την κατοικημένη περιοχή και φτάνοντας στον μεταλλικό σκελετό της καντίνας, που για άγνωστους λόγους δεν κατασκευάστηκε ποτέ. Ως εδώ έχουμε περπατήσει 1100μ. Στρίβουμε αριστερά, ακολουθώντας το μονοπάτι πίσω από την κατασκευή ως τον χωματόδρομο και συνεχίζουμε ευθεία. Στα 200μ. θα συναντήσουμε δεξιά μας το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στο εσωτερικό του πευκοδάσους. Στην αρχή του υπάρχει ξύλινο κολονάκι με μεταλλική πλακέτα που αναγράφει τον αριθμό 1.
Η Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος & Πολιτισμού εγκαινιάσε την 20η Σεπτεμβρίου 2012 «Τα Μονοπάτια Πολιτισμού στον Μαραθώνα», δράση που υλοποιήθηκε σε συνεργασία με τον Δήμο Μαραθώνα και τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Σχινιά Μαραθώνα. Θα κινηθούμε ακολουθώντας τις μεταλλικές πινακίδες των μονοπατιών 1 και 5.
Το στενό μονοπάτι έχει γίνει πια ένας αρκετά φαρδύς δρόμος, μετά τις παρεμβάσεις πυρασφάλειας που έκανε η Περιφέρεια Αττικής το 2020.
Περπατάμε μόλις 180μ. μακριά από τη θάλασσα. Ο ήχος του αέρα και των κυμάτων ίσα ίσα που φτάνει στ’ αφτιά μας, λες και οι κουκουναριές φιλτράρουν τον ήχο για να ακούγεται το τραγούδι των κοτσυφιών και το τιτίβισμα των υπόλοιπων πτηνών του δάσους.
Κινούμαστε κάτω από την σκιά των πεύκων, δίπλα σε σχίνα και κισσούς. Το έδαφος γύρω μας μοιάζει με πράσινη μοκέτα από τα βρύα, δεκάδες είδη μανιταριών φυτρώνουν παντού, ίριδες, ορχιδέες, τραγοπώγωνες, κρόκοι χρωματίζουν τις αποχρώσεις του πράσινου.
Το μονοπάτι βατό, χωμάτινο κι αμμώδες, ιδανικό για κάθε πεζοπόρο ανεξαρτήτου ηλικίας.
Μετά από 2500 μ. πεζοπορίας φτάνουμε στο χωματόδρομο που κάποτε οδηγούσε στις ψαροταβέρνες «Ο Γλάρος» και «Διογένης». Κινούμαστε 50 μ. αριστερά στο χωματόδρομο για να ξαναβρούμε το μονοπάτι. Άλλα 220μ. μας χωρίζουν από τον χωματόδρομο που κατέληγε στη ταβέρνα «Δελφίνι». Τίποτα πλέον δεν θυμίζει ότι εκεί υπήρξαν κτίρια στο παρελθόν. Μετά το γκρέμισμα των ταβερνών η φύση αποκαθιστά το τοπίο.
Στα 4 χλμ θα συναντήσουμε τον ασφάλτινο δρόμο που θα μας οδηγήσει στην αρχή της χερσονήσου της Κυνόσουρας ή του Μύτικα, όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι. Θα κινηθούμε για 300μ. στο δρόμο πριν στρίψουμε δεξιά στον ανηφορικό δρόμο που οδηγεί στην είσοδο του οικισμού Δικαστών και Εισαγγελέων. Αριστερά μας έχουμε τη λίμνη Στόμι και δεξιά μας τα βράχια. Άλλα 300μ. ασφαλτόδρομου και φτάνουμε στο πυροφυλάκειο.
Πίσω από το πυροφυλάκειο ξεκινά το μονοπάτι με την Μπλέ σήμανση που θα μας οδηγήσει στα υπολείμματα των οχυρωματικών έργων των Ιταλών και στη συνέχεια των Γερμανών, που κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια του 2ου παγκόσμιου πολέμου.
Καλοσημασμένο το ήπια ανηφορικό μονοπάτι κινείται ανάμεσα σε θάμνους και φρύγανα, ανάμεσα και πάνω στα βράχια, ανάμεσα σε ολάνθιστα ανοίγματα. Τα τελευταία 300 μ. που θα μας οδηγήσουν στο μέσον της διαδρομής μας και στο υψηλότερο σημείο της. Από εδώ μπορούμε να δούμε ανατολικά την Εύβοια και τον νότιο Ευβοϊκό κόλπο, δυτικά τον όρμο του Μαραθώνα κι όλη η ακτογραμμή του, το πευκοδάσος και το έλος, τον ορεινό όγκο της Πεντέλης και στο βάθος την Πάρνηθα. Έχουμε διανύσει 4,7χλμ., ξεκουραζόμαστε και ξεκινάμε το δρόμο της επιστροφής.
Κατεβαίνουμε προσεκτικά το μονοπάτι, ακολουθούμε την ασφάλτινη διαδρομή και φτάνουμε στην αμμουδερή παραλία του Σχινιά. Από εδώ και πέρα συνοδεία μας θα είναι ο ήχος των κυμάτων. Για τα επόμενα 3100μ. θα περπατάμε στην παραλία, θα πατάμε πάνω σε μικρούς λόφους φυκιών, θα πατάμε στη βρεγμένη άμμο αφήνοντας τα αποτυπώματά μας, θα μαγευόμαστε από τις πολύχρωμες πετρούλες και τα κοχύλια.
Στην άκρη της αμμουδιά φυτρώνουν αγριοβιολέτες και κρινάκια της Παναγίας, πανέμορφοι κέδροι, πόες και φρύγανα, που νομίζεις ότι τα τρέφει η άμμος!
Έχουμε φτάσει στο ποταμάκι και περπατάμε πλέον τα τελευταία 400μ. ως τα αυτοκίνητά μας. Περπατήσαμε 9,1 χλμ. σε 3,5 ώρες. Κρατάμε μέσα μας τις εικόνες του δάσους, της θάλασσας, της ακτής, τα χρώματα των λουλουδιών και των βότσαλων. Όλα θα μας συντροφεύουν ως την επόμενη πεζοπορία μας!
Ακολουθείστε τα βήματά μας!
Για το We Love Marathon και τα Μαραθώνια Μονοπάτια
Περικλής Θ. Βυλτανιώτης
Συνοδός Βουνού