Η "ηρωίδα" της θεατρικής παράστασης Toc Toc στο WLM
Toc toc ή στα ελληνικά "ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή"
Μια πολύ έξυπνη παράσταση που μεταφέρει τον χώρο υποδοχής ενός ιατρείου στην σκηνή του θεάτρου. Εκεί λοιπόν συναντιούνται τυχαία (;;) Έξι άνθρωποι που έχουν την ίδια ώρα ραντεβού με τον γιατρό ώστε να λύσουν τα ψυχαναγκαστικά προβλήματα συμπεριφοράς τους.
Η πτήση του γιατρού όμως έχει καθυστερήσει με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα αυτοσχέδιο group therapy άκρως ξεκαρδιστικό, ανατρεπτικό, αλλά και πολύ συγκινητικό!
Οι χαρακτήρες, αν και διαφορετικοί μεταξύ τους, είναι τόσο καλά δομημένοι που μέσα από τις πάσες του ενός στον άλλον και το ρεσιτάλ ατάκας πάνω στη σκηνή, κάνουν το έργο ξεκαρδιστικό!
Να αναφέρω ότι καθ όλη τη διάρκεια πρέπει να παρακολουθείς τις λεπτομέρειες για να "μαντέψεις" την εξέλιξη, πριν δοθούν οι απαντήσεις από τους ηθοποιούς.
Το ωραιότερο κομμάτι όμως είναι ότι μέσα από το έργο όλοι, λίγο ή πολύ, διακρίναμε κάποια ψυχαναγκαστικά στοιχεία του χαρακτήρα μας και ταυτιστήκαμε με τους πρωταγωνιστές της παράστασης.
Εν κατακλείδι συνειδητοποιείς ότι η λύση, ίσως να είναι το ενδιαφέρον σου προς τους άλλους, έστω και αν είναι άγνωστοι...
Βρήκα την ευκαιρία και συνάντησα στα backstage την πρωταγωνίστρια Στέλλα Κωστοπούλου, νέο κάτοικο του Μαραθώνα μας. Παρακάτω μια μίνι συνέντευξη.
Συμμετέχεις στη θεατρική παράσταση «Τoc Toc». Ποια ηρωίδα υποδύεσαι?
Υποδύομαι τη Νίτσα Τσιάνου, μία γυναίκα που πάσχει από μικροβιοφοβία και αρρωστοφοβία . Πλένει συνεχώς τα χέρια της με καινούριο σαπούνι κάθε φορά, δεν αγγίζει κανέναν και τίποτα με γυμνό χέρι και αποφεύγει να την ακουμπήσουν έστω και κατά λάθος. Όπως όλοι οι χαρακτήρες στο έργο, έχει επισκεφτεί τον ψυχίατρο για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, τελικά όμως η ομαδική προσπάθεια είναι που τη βοηθάει να ξεπεράσει προς στιγμήν το τικ της. Αλλά δεν σας λέω περισσότερα, τα υπόλοιπα θα τα δείτε επί σκηνής!
«Τοc toc», περιγράφεται από πολλούς ως μία παράσταση ψυχοθεραπεία.
Πιστεύεις ότι ακόμα είναι ταμπού στην Ελλάδα;
Δυστυχώς ναι. Αν και η εμπειρία της κρίσης και των δυσκολιών που έφερε
άνοιξε κάπως την οπτική των Ελλήνων προς την κατεύθυνση του να ζητήσουν
βοήθεια από ειδικό, ωστόσο ακόμα είμαστε πολύ πίσω σε αυτό το θέμα. Στο
εξωτερικό είναι σχεδόν δεδομένο ότι πηγαίνεις σε ψυχολόγο (therapist) ακόμα
και για να επικοινωνήσεις απλώς τις σκέψεις σου. Εδώ αντιθέτως, ακούς ακόμα
φράσεις όπως «σιγά μην πάω εγώ στον τρελογιατρό» και είναι πραγματικά
λυπηρό να υπάρχει αυτή η αντίληψη εν έτει 2020. Το άσχημο είναι ότι μπορεί
κάποιος να έχει ανάγκη να δει έναν ειδικό, αλλά να διστάζει να το πράξει για να
μην κακοχαρακτηριστεί.
Το σλόγκαν του έργου είναι: Aγάπη ρε……!!!! Δίνεται με τόσο χιουμοριστικό
τρόπο αλλά ο κόσμος φάνηκε να ταυτίζεται. Θεωρείς ότι η αγάπη είναι σε
έλλειψη στην εποχή μας;
Δεν είναι η αγάπη σε έλλειψη. Η αγάπη είναι πάντα εκεί , έτοιμη να δοθεί
απλόχερα. Αυτό που λείπει είναι η εμπιστοσύνη και η έλλειψη της οδηγεί τους
ανθρώπους στο να μην ανοίγονται, να φοβούνται. Ο κόσμος διψάει να αγαπήσει
και να αγαπηθεί, αλλά φοβάται να ανοιχτεί και να αφεθεί. Και δεν αναφέρομαι
μόνο στις ερωτικές σχέσεις.
Που θεωρείς ότι οφείλεται η τόσο μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό;
Ο κόσμος βλέπει τον εαυτό του σ’ αυτό το έργο. Βλέπει τα πάθη, τις
ιδιαιτερότητες του, βλέπει τους φίλους του, τις ιδιοτροπίες τους. Είναι τόσο οικεία
τα σύνδρομα που παρουσιάζονται στην παράσταση που δεν μπορείς παρά να
γελάσεις βλέποντας τα, θυμίζουν εσένα ή κάποιον γνωστό σου! Βέβαια, το έργο
έχει και εκπληκτικό θέμα, ήδη από το γαλλικό πρωτότυπο, και έχει ενισχυθεί
εξαιρετικά στην ελληνική του διασκευή από τον Κώστα Σπυρόπουλο και την
Κατερίνα Μπέη. Τα αστεία είναι καταιγιστικά και άμεσα, έχουν απόλυτη
απήχηση στον κόσμο.
Τι θεωρείς ότι αποκομίζει το κοινό μετά το τέλος της παράστασης;
Εκτός από δύο ώρες ασταμάτητου γέλιου εννοείς; (γέλια) Θα σου πω
συγκεκριμένα το μήνυμα του έργου όπως αποτυπώνεται από τους ίδιους τους
ήρωες: «Όταν πάψουμε να ασχολούμαστε μόνο με τον εαυτό μας, ξεχνάμε και
το πρόβλημά μας». Θέλω να πιστεύω ότι το κοινό παίρνει μαζί του αυτή τη
φράση φεύγοντας και προβληματίζεται λίγο προς την κατεύθυνση του να αρχίσει
να σκέφτεται και τον διπλανό του και όχι μόνο τον εαυτό του και τα δικά του
προβλήματα.
Το έργο είναι βασισμένο στις ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές ή αλλιώς «τικ».
Σε έχει απασχολήσει ποτέ κάτι αντίστοιχο σε προσωπικό επίπεδο;
Όλοι έχουμε περάσει περιόδους που διακατεχόμαστε από διάφορα
«κολλήματα», αλλά εδώ οι ήρωες μας πάσχουν σε βαθμό που χρειάζονται
ιατρική παρακολούθηση. Αντίστοιχη εμπειρία δεν έχω βιώσει.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ρόλος στην παράσταση;
Θαυμάζω πάρα πολύ τον τρόπο που χειρίζεται την κωμωδία η κυρία Χρύσα
Ρώπα, συνεπώς ο ρόλος της έγινε από τους αγαπημένους μου φέτος. Αλλά πάντα
παραμένει αγαπημένος ο ρόλος της θεούσας με τον οποίο θα μου άρεσε να
καταπιαστώ.
Ο τόπος διαμονής σου είναι ο Μαραθώνας. Είσαι ενεργός δημότης;
Για την ακρίβεια είμαι νέα δημότης στον Δήμο Μαραθώνα, αλλά ανέλαβα φέτος με μεγάλο ενθουσιασμό το εφηβικό τμήμα του Δημοτικού Θεάτρου Μαραθώνα. Τα μαθήματα γίνονται κάθε Κυριακή, 11.00-13.00 στο Πολιτιστικό Πάρκο Ν. Μάκρης και το καλοκαίρι ετοιμάζουμε μια μεγάλη παράσταση, αν και τα παιδιά έχουν δείξει τόσο ζήλο στα μαθήματα που πιστεύω ότι και πριν απ' το καλοκαίρι θα σας παρουσιάσουμε και ένα μικρότερο δείγμα της δουλειάς μας!
Τι θα ήθελες να αλλάξει στο δήμο σου και πώς θα μπορούσες να βοηθήσεις
σε αυτό;
Πιστεύω ότι ο Δήμος Μαραθώνα θα μπορούσε να εστιάσει στην ιστορικότητα
του, να την αναδείξει περισσότερο και να αναδειχθεί μέσα από αυτή. Να
παράσχει συμπληρωματικές δράσεις και δραστηριότητες με αφορμή τον Κλασικό
Μαραθώνιο και φυσικά να στηριχθεί στον θερινό τουρισμό μιας και διαθέτει
υπέροχες παραλίες. Είχα την τύχη και την ατυχία ταυτόχρονα να γίνω δημότης
Μαραθώνα την εποχή της παρακμής της προηγούμενης περιόδου και η εικόνα
που είδα ήταν απογοητευτική. Με τις νέες συνθήκες ωστόσο βλέπω ήδη
εντυπωσιακές βελτιώσεις στο Δήμο και τρομερή όρεξη για δουλειά και αλλαγή,
κάτι που, δεν σας κρύβω, με κάνει να πιστεύω πολύ στη Νέα δημοτική αρχή.
Προσωπικά, θα μπορούσα και θα ήθελα να βοηθήσω και εγώ στην ανάδειξη του
πολιτισμού στο Δήμο Μαραθώνα. Όπως είπα και πιο πριν υπάρχει ένας πολυετής θεατρικός θεσμός, το Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα (ΔηΘεΜα) που οφείλουμε να στηρίξουμε και να αναδείξουμε περισσότερο. Μέσα στα επόμενα χρόνια θα ήταν ιδανικό να στεγαστεί σε δικό του χώρο.
Η παράσταση Toc Toc παίζεται κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00 στο Θέατρο ΉΒΗ
Τιμές εισιτηρίων: Ζώνη Α €25, Ζώνη Β €20, Ζώνη Γ €15
Προπώληση:viva.gr και
στο ταμείο του Θεάτρου Ήβη, Σαρρή 27, Ψυρρή - Μετρό Μοναστηράκι (500μ.)
τηλ. 2103213112