Για ένα Τανγκό | Συνέντευξη από την συγγραφέα Β. Σταμπέλου
Θες η πανσέληνος; Θες που λίγο λίγο μπαίνει καλοκαίρι; Θες που άνοιξε και η εστίαση; Αυτή τη φορά αποφάσισα να αφήσω τα βιβλία και να το ρίξω στο χορό.
Ούτε καν.
Πάλι βιβλίο.
Τι δηλαδή, θα αρχίσεις τις μπύρες και τα κοκτέιλ, και τα βιβλία θα πιάσουν πάλι αράχνες; Αν κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού ξεκίνησες αυτή την καλή συνήθεια της ανάγνωσης, μην την αφήσεις τώρα να χαθεί στη λήθη.
Στο βιβλίο μας τώρα. "Τανγκό"
Πόσο πάθος μπορεί να κρύβεται σε μια λέξη;
Ο πιο ερωτικός χορός που υπάρχει. Τα δυο κορμιά γίνονται ένα, και αν συνεχίσω, το άρθρο θα γίνει οι 49+1 αποχρώσεις του χρώματος που προκύπτει αν ανακατέψουμε άσπρο και μαύρο(Το έθεσα πολύ ωραία και δεν έκανα καμία διαφήμιση).
Το "Για ένα Τανγκό", το έχει γράψει η Βούλα Σταμπέλου. Ποιά είναι η Βούλα; Θα το μάθουμε σε λίγο.
Βρισκόμαστε στην Αθήνα. Στην Αθήνα, που όσο αφόρητη είναι τη μέρα, τόσο μαγευτική είναι τη νύχτα. Για την Όλγα, την πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η Αθήνα είναι έρωτας.
Η νέα σχολή χορού που άνοιξε στη γειτονιά της, δε θα τη φέρει στη ζωή της μόνο την τέχνη του χορού. Θα της φέρει και το Δημήτρη. Όμως όταν κάνεις σχέδια, κάποιος γελάει. Δε θέλω να σου πω άλλα πράγματα για το βιβλίο, γιατί είναι κρίμα να τα προδώσω όλα.
Θα σου πω μόνο ότι είναι ένα πολύ όμορφο κείμενο, με γρήγορη πλοκή, και λόγω του μικρού αριθμού σελίδων του, μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι θα το διαβάσεις μονορούφι.
Το "Για ένα Τανγκό", κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος, σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία.
Ε: Ποια είναι λοιπόν η Βούλα Σταμπέλου;
Β: Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό να σου πω, είναι ότι η Βούλα είναι κορίτσι που εύχεται η μέρα να μην είχε μόνο 24 ώρες. Είναι τόσα πολλά αυτά που αγαπώ και θέλω να κάνω και ο χρόνος δεν μου αρκεί. Αγαπώ το θέατρο. Από παιδί η ψυχή μου ήταν γεμάτη μόνο όταν βρισκόμουν πάνω στη σκηνή. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν κατάφερα να πάω σε μια δραματική σχολή όπως ονειρευόμουν μιας που αφοσιώθηκα στις σπουδές μου. Πολιτικές επιστήμες στην αρχή και έπειτα ένα μεταπτυχιακό στην διοίκηση του ανθρώπινου δυναμικού.
Τα τελευταία οχτώ χρόνια εργάζομαι σε μια φαρμακευτική εταιρεία, διδάσκω μουσικοκινητική αγωγή σε παιδιά και παράλληλα γράφω. Λατρεύω τον χορό, την λογοτεχνία, την μουσική και την καλή παρέα. Πιστεύω στα όνειρα, στην αγάπη, στην ελευθερία και στην δικαιοσύνη. Αν και η τελευταία μου τα χαλάει πολλές φορές. Ποια είναι η Βούλα λοιπόν; Ένα κορίτσι γεμάτο όνειρα για τη ζωή. Ένα κορίτσι που δεν θα πάψει ποτέ να πιστεύει ότι με όπλο την πένα της και το χαμόγελο της μια μέρα θα καταφέρει να αλλάξει τον κόσμο. Ή τουλάχιστον πάντα θα προσπαθεί.
Ε: Τι σε ώθησε να ασχοληθείς με τη συγγραφή βιβλίων;
Β: Η αλήθεια είναι πως δεν το αποφάσισα. Μου βγήκε αβίαστα. Πρώτη φορά όταν ήμουν στην έκτη δημοτικού έγραψα ένα θεατρικό έργο το οποίο βραβεύτηκε από τον τότε πρόεδρο της δημοκρατίας κύριο Στεφανόπουλο. Από τότε δεν σταμάτησα ποτέ. Μια σκέψη, ένα βλέμμα που μου έκανα εντύπωση, μία φράση που μου κέντριζε το ενδιαφέρον ήταν αρκετά για να πάρω ένα χαρτί και ένα στυλό και να αρχίσω να γράφω. Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο άρχισα να γράφω πιο εντατικά. Έχω συμμετάσχει δύο φορές στο παγκόσμιο συνέδριο της Δημοκρατίας που διεξάγεται στο Στρασβούργο γράφοντας για τη Δημοκρατία. Έπειτα η γραφή έγινε ανάγκη. Το χαρτί έγινε ο καλύτερος μου φίλος που μπορούσα να του εμπιστευτώ ότι έκρυβε η ψυχούλα μου. Τα τελευταία δύο χρόνια εκτός από νουβέλες και παραμύθια γράφω και θεατρικά έργα. Νομίζω πως σύντομα θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε και ένα από αυτά.
Ε: Ξέρω ότι εκτός από τα μυθιστορήματα, γράφεις και παιδικά βιβλία. Πώς προέκυψε αυτό;
Β: Τα τελευταία εφτά χρόνια διδάσκω μουσικοκινητική αγωγή στη σχολή χορού της Κατερίνας Ζαχμέτη, στην Αγία Μαρίνα. Η συνεχής επαφή μου με τα παιδιά έκανε την φαντασία μου να τρελαίνεται. Κάθε φορά που είχαμε μάθημα όλο και κάποιο ιστορία σκαρφιζόμουν για να τους πω. Η αλήθεια είναι πως η χαρά που αποτυπωνόταν στα πρόσωπα τους δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο στον κόσμο. Έτσι μια μέρα, αποφάσισα αυτές τις ιστορίες που τους έλεγα να τις γράψω σε χαρτί. Φυσικά αυτό δεν θα μπορούσα να το είχα κάνει αν στο πλευρό μου δεν υπήρχε ο καλός μου φίλος και πολύ ταλαντούχος εικονογράφος Ευρυγένης-Δημήτρης Ευρυγένης (ναι, ξέχασα να το αναφέρω νωρίτερα, το άρθρο περιέχει Τοποθέτηση Ευρυόντος) τον οποίο και ευχαριστώ πολύ.
Τα παραμύθια που έχω γράψει μιλούν κυρίως για την αγάπη, την αλήθεια, την εμπιστοσύνη, την διαφορετικότητα. Το πρώτο απ' αυτά, είναι η αγαπημένη μου "Λυδία στο λιβάδι με τα όμορφα λουλούδια", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή- iWrite σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία, ενώ τώρα που μιλάμε είναι σε φάση εικονογράφησης και η συνέχεια της. Επίσης, έχω στα σκαριά μια νέα σειρά, εκπαιδευτικών ιστοριών μυστηρίου για παιδιά, που εκτός από γέλιο και συγκίνηση, θα τα βάλουν να σκεφτούν, να λύσουν γρίφους, μέχρι να φτάσουν στο τέλος της ιστορίας.
Ε: Τελευταία ερώτηση, γιατί αν δεν παινέψουμε το σπίτι μας, θα πέσει και θα μας πλακώσει. Do you Love Marathon?
Β: Φυσικά και αγαπώ τον τόπο μου. Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, εδώ θέλω να ζήσω τη ζωή μου. Ο τόπος μας είναι ευλογημένος. Βουνό και θάλασσα. Καθαρός αέρας. Κάθε μέρα ξυπνάω και ευχαριστώ τον Θεό που ζω εδώ. Μόνο ένα πράγμα με πληγώνει. Σε έναν τόπο που έχει βγάλει τόσους ταλαντούχους ανθρώπους, σε ένα τόπο που ο πολιτισμός θα έπρεπε να είναι βασική μας έγνοια δυστυχώς δεν έχουμε καταφέρει και πολλά. Τουλάχιστον κατά την ταπεινή μου γνώμη. Εύχομαι κάποια στιγμή οι αρμόδιοι να σταματήσουν να επηρεάζονται από πολιτικά συμφέροντα και πολιτικές «φιλίες» και να κοιτάξουν καθαρά. Στις κατάλληλες θέσεις πρέπει να είναι και τα κατάλληλα πρόσωπα. Πρόσωπα που μπορούν ουσιαστικά να προάγουν τον πολιτισμό. Μια μικρή πικρία για το τέλος χωρίς να θέλω να στεναχωρήσω ή να θίξω κανέναν. Μόνο με την ελπίδα να ακουστώ.
Κι εγώ την ίδια ελπίδα έχω.
Τα ξαναλέμε.
Και με τη Βούλα, και με εσένα, φίλε αναγνώστη.
Πάρε μέρος στον διαγωνισμό του Instagram λογαριασμού μας, για να κερδίσεις το βιβλίο "Για ένα Τανγκό" της Βούλας Σταμπέλου >> https://www.instagram.com/p/CP5cDIsrGXc/
