Ιούνης. Ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού και πολλά υποσχόμενος.
Στον αέρα σμίγουν αρμονικά οι απαλές οσμές των ρόδων, του νυχτολούλουδου, του γιασεμιού και της θαλάσσιας αύρας.
Οι κήποι ολάνθιστοι μιας κι ο Μάης μόλις παρήλθε… Τα δέντρα πρασίνισαν, ανανεώθηκαν, γέμισαν χυμούς για ν’αντέξουν την καυτή ανάσα του καλοκαιριού, του Νότου.
Όντας Μακρηνή, γέννημα-θρέμμα, δεν μπορώ παρά να έχω μνήμες απ’τα παλαιότερα καλοκαίρια, που έζησα και βίωσα στην όμορφη περιοχή μας, που -χαριτολογώντας- την αναφέραμε ως «Μακρούλα».
Τότε λοιπόν, με το που τελείωναν τα σχολεία, ξεχυνόμασταν όλοι, ντόπιοι και παραθεριστές, στις δώθε και κείθε πανέμορφες και γαλαζοπράσινες παραλίες του σημερινού δήμου μας. Απ’το Ζούμπερι μέχρι το «Golden Coast», απ’το «Zoom-Zoom» μέχρι την «Carla». Από τη γραφική Παραλία Μαραθώνα, στο Ριζάρι και το Σχοινιά, μέχρι το Σέσι Γραμματικού.
Με τα ποδήλατά μας, με τ’αυτοκίνητα που διέθεταν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία της παρέας, με τα πόδια… Με κάθε μέσον εκδράμαμε καθημερινά σε μια απ΄όλες, χαρούμενοι και ανυπόμονοι ν’ανακαλύψουμε, κάθε μέρα, και μιαν άλλη, μια διαφορετική!
Το βραδάκι, ακολουθούσε η βραδυνή μας έξοδος. Στη «Δήμητρα» στο Μάτι για την περίφημη τυρόπιτά της. Στα θερινά και πολυαγαπημένα «Μαϊάμι», «Σίσσυ», κ.λπ., για να παρακολουθήσουμε με ευλάβεια τις ταινίες α΄προβολής του χειμώνα, που εδώ δεν είχαμε τη δυνατότητα να τις δούμε, καθώς απείχαμε αρκετά χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα.
Η έναρξη των θερινών κινηματογράφων ήταν για μας μεγάλο γεγονός! Το περιμέναμε με μεγάλη χαρά! Σηματοδοτούσε την έναρξη του καλοκαιριού και μας έδινε την ευχαρίστηση της μεγάλης οθόνης σ’ένα δροσερό και καθαρό περιβάλλον, με φόντο τ’αστέρια!!! Μιας και ήμασταν σινεφίλοι.
Άλλες φορές πάλι, μετά την απογευματινή βόλτα προς Ραφήνα, μέσα από τον παραλιακό δρόμο (στο Κόκκινο Λιμανάκι) έως το Μάτι, ακολουθούσε επίσκεψη για δροσερή γρανίτα στο «Platoon» ή στο ξενοδοχείο «Μάτι» με την πανέμορφη, φωτεινή πισίνα του, ή στο «Φάρο».
Αργότερα, με τα φλερτ μας, στον κήπο της «Κυρά-Σεβαστής» στο Μάτι, απολαμβάναμε πεντανόστιμους μεζέδες, παρέα με το λευκό σαββατιανό και τις καταπράσινες γλάστρες, που η ίδια διατηρούσε με μεράκι κι αγάπη.
Όλοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας κι ήμασταν φίλοι. Όλοι μια παρέα. Ματιώτιες, Ζουμπεριώτες, Μακρηνοί, Ραφηνιώτες…
Το παλιό «Pap-House», στην παραλία της Νέας Μάκρης (εκεί που είναι ο σημερινός «Χώρος») διοργάνωνε αγώνες βόλεϋ, μίνι γκολφ και πινγκ-πονγκ. Επίσης, πάρτυ στην Disco που διέθετε και πανέμορφες βραδιές με μεζέδες και ποτήρια μπύρας εκλεκτής σε μια καταπράσινη και δροσερή βεράντα, που υπάρχει ακόμα.
Ο Μίλτος, Ο Ντέιβιντ, η Μαρίκα, η Χρύσα, ο Δημήτρης, ο Ιορδάνης, ο Πέτρος, η Αθηνά, η Γιούλα, η Ελίνα, ο Αντρέας κι εγώ… Όλοι μια παρέα, μια ζεστή αγκαλιά!
Αυτά όμως παρήλθαν. Ο δήμος μεγάλωσε, δοκιμάστηκε, όπως κι εμείς συνάμα. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζονται πια μεταξύ τους, τουλάχιστον οι περισσότεροι. Είναι μόνοι, περιχαρακωμένοι κι επιφυλακτικοί. Πολλοί απ’τους παλιούς παραθεριστές έγιναν μόνιμοι κάτοικοι και τους ευχαριστούμε γι’αυτό, καθώς συμβάλλουν άμεσα στην ανάπτυξη του τόπου, τόσο οικονομικά όσο και πνευματικά.
Ελπίζω ότι ίσως, σύντομα, μέσα από δράσεις και δρώμενα, να φέρουμε πάλι πίσω λίγη απ’την ανεμελιά των παλαιότερων εκείνων καλοκαιριών. Εκείνων των καλοκαιριών που η φρεσκάδα και η χαρά της νιότης μας τα έκανε ευτυχισμένα, ανέμελα, δροσερά και γεμάτα όμορφες, αξέχαστες, μοναδικές στιγμές…
Κυριακή Ι. Χαρδαλούμπα